Baza wiedzy

Mowa ma podstawowe znaczenie dla ludzi zarówno w stosunkach społecznych jak i w życiu prywatnym. Zaburzenia mowy występujące w przebiegu chorób neurologicznych w konsekwencjach przewyższają ślepotę, głuchotę, czy niedowłady. Zaburzenia mowy dotykają istoty relacji między pacjentem a lekarzem i otoczeniem. Kliniczne badania nad zaburzeniami mowy rzucają również światło na zawiłą relację między funkcjami psychologicznymi, a anatomią i fizjologią mózgu. Niniejszy artykuł ma na celu przybliżenie problemów, z jakimi boryka się pacjent, który w wyniku zaburzeń neurologicznych traci zdolność komunikowania się z otoczeniem.

Zrozumienie odczuć i myśli pacjenta, w tak trudnym dla niego momencie, pozwala pojąć jak bardzo jest zagubiony i przyjąć postawę, której podstawą jest szacunek dla drugiego człowieka. Z drugiej strony, fachowość w rozpoznawaniu rodzaju / typu zaburzeń mowy w przebiegu chorób zarówno ośrodkowego jak i obwodowego układu nerwowego, daje możliwość opracowania i wdrożenia prawidłowego programu terapii. Trafna diagnoza pozwala przeprowadzić pacjenta przez proces zdrowienia z uniknięciem błędów, mogących na zawsze przekreślić szansę osiągnięcia pacjentowi zdolności komunikacyjnych na możliwie najwyższym poziomie.

W poniższym opracowaniu ograniczę się do przedstawienia wyżej wymienionych zagadnień w zakresie zaburzeń mowy występujących w przebiegu afazji motorycznej.